Meditatie

Genezing op de sabbat.                                                                                                                     Markus 3:1-6

     Aan het einde van Markus 2 lezen we dat de Heere Jezus, op een sabbatdag, met Zijn discipelen door de rijpe korenvelden loopt. En wat doen Zijn discipelen dan? Aren plukken! Áchter de Heere Jezus lopen ondertussen een aantal Farizeeërs. Zij bespioneren Jezus en Zijn volgelingen. En als deze Joodse leiders zien dat er aren geplukt worden, komen zij met hun kritiek voor de dag. Waarom doen zij op de sabbatdag, wat niet geoorloofd is? En wat zegt de Heere Jezus dan? De sabbat is gemaakt om de mens, niet de mens om de sabbat. De dag van rust, zo benadrukt de Heere Jezus, is gegeven tot het welzijn van de mens. Tot ons eeuwig welzijn! De dag van de HEERE is een dag, waarop de HEERE ons geestelijk welzijn op het oog heeft.

     In Markus 3 ontstaat er opnieuw een confrontatie tussen Jezus en de Joodse leiders. Jezus is – uiteraard – naar de synagoge gegaan. Daar klinkt immers het Woord van Zijn hemelse Vader. In de synagoge zijn veel mensen aanwezig, waaronder een man met een verschrompelde rechterhand. Slap, krachteloos, hangt deze hand naar beneden. Het is goed mogelijk dat deze man te maken heeft gekregen met polio, kinderverlamming. En terwijl die man daar is, observeren de Farizeeërs Jezus opnieuw. Gaat Hij deze zieke man genezen? Als Hij dat zou doen, zouden ze dat geweldig vinden. Waarom? Omdat ze dan opnieuw een aanklacht tegen Jezus kunnen indienen. Genezen op de sabbat is namelijk niet nodig. Dat kan ook wel op een andere dag. Met hun strenge sabbatswetten hebben zij Gods dag veranderd in een wettische, sombere dag.

     Maar dan zegt Jezus tegen deze man, dat hij midden in de synagoge moet gaan staan. Iedereen moet zijn handicap kunnen zien. Iedereen moet medelijden krijgen met de man, die zo afhankelijk is van andere mensen. En dan stelt Jezus een vraag. Is het geoorloofd op sabbatdagen goed te doen, of kwaad te doen, een mens te behouden, of te doden? Wat mag er op Gods dag gedaan worden? Terwijl de Farizeeërs het antwoord goed weten, geven zij geen antwoord op deze vraag. Zij zwijgen. Zij voelen wel aan, dat zij op hun woorden geoordeeld zullen worden. En dan toornt Jezus in Zijn hart. Hij is bedroefd, zegt Markus, over de verharding van hun hart. Hij weet hoe koud en onverschillig zij staan tegenover Jezus. En dat raakt Hem. Even een vraag voor u: hoe staat uw hart tegenover Jezus? Gaat u graag naar Gods huis om daar naar de stem van Christus te horen? Of is Jezus bedroefd over uw houding tegenover Hem? En dan gebiedt Jezus, dat de gehandicapte man zijn hand moet uitsteken. ‘Strek uw hand uit’. Aan dat bevel kan deze man onmogelijk voldoen. Hij is immers hulpeloos. Krachteloos. Je zou bijna zeggen: is het niet wreed van Jezus om dit bevel te geven? Vraagt Jezus niet het onmogelijke?

     Toch komt deze man met geen enkele tegenwerping of met bezwaren. Hij steekt zijn hand uit. Gelovig. Gehoorzaam. En op hetzelfde moment ís zijn hand genezen. Zo gebiedt Jezus Christus ons te geloven in Zijn Naam. Jezus gebiedt ons Zijn Woord te gehoorzamen. En als wij beseffen, dat de almachtige en zeer gewillige Zaligmaker dit zegt, dan gaan we ook geloven. Op Zijn machtswoord vinden wonderen plaats. ‘Hoor en uw ziel zal leven’ (Jes. 55). Hoe reageert u op de roepstem van Jezus? Toch niet als de Farizeeërs, die op de sabbatdag (!) plannen gaan maken om Jezus te doden? Jezus vraagt van ons gehoorzaamheid.  O, gelooft toch Zijn heil- en troostrijk Woord, verhardt u niet, maar laat u leiden door Hem! 

Ds. W.J. van den Brink